DRFTWD PROJECTS | Culture | 301 STEPS DAYLIGHT/TUNGSTEN
301 STEPS DAYLIGHT/TUNGSTEN
jaartal: 1998
categorie: Culture
locatie: Schenkstrook, Den Haag
opdrachtgever: Gemeente den haag afdeling reo/stroom hcbk
partner: Jan van Grunsven
Nederland; provincie van Europa. Geen land ter wereld is zo eenvormig. Dat begint al bij onze afkomst: minstens 80% van de Nederlanders is opgegroeid in sociale woningbouw van na de oorlog, die is gerealiseerd volgens dezelfde idealen, hetzelfde programma van groei, eenheid en gelijkheid dat dit land sinds het begin van de jaren vijftig in zijn greep heeft gehouden. Niet alleen kent de Nederlandse woonmarkt een zeer beperkt aantal woningtypologieën, ook de inrichting en betekenisgeving van de openbare ruimte is het product van eenzelfde beginsel: het bijzondere en individuele doen en laten wordt voortdurend benadeeld ten gunste van het normatieve en het algemene. Of, preciezer: de periode van de wederopbouw was niet alleen gericht op het noodzakelijk herstel van de economie, maar tevens op het streven naar sociale stabiliteit. De Nederlandse overheid heeft de openbare ruimte nooit anders opgevat dan als extensie van de woning. In haar wetgeving en regulering heeft zij er in belangrijke mate toe bijgedragen dat de opvoedkundige en ethische waarde van een op de arbeid en het gezin gerichte’ - samenleving tot uitgangspunt is gemaakt van ruimtelijk en economisch beleid. Dit heeft de vitaliteit van stad en samenleving, openbare ruimte en individu verregaand beïnvloed, en het vermogen tot sociaal-culturele ontwikkeling tot een minimum teruggebracht.
Tegenwoordig is bij het ontwerp en de inrichting van de publieke ruimte in Nederland van een anticipatie op de toegenomen individualisering en het te verwachten meervoudig gebruik nog weinig te merken. Van een publieke ruimte die geconcipieerd is op haar vermogen tot elasticiteit, absorptie, schizofrenie en vervorming, is geen sprake.
jaartal: 1998
categorie: Culture
locatie: Schenkstrook, Den Haag
opdrachtgever: Gemeente den haag afdeling reo/stroom hcbk
partner: Jan van Grunsven
Nederland; provincie van Europa. Geen land ter wereld is zo eenvormig. Dat begint al bij onze afkomst: minstens 80% van de Nederlanders is opgegroeid in sociale woningbouw van na de oorlog, die is gerealiseerd volgens dezelfde idealen, hetzelfde programma van groei, eenheid en gelijkheid dat dit land sinds het begin van de jaren vijftig in zijn greep heeft gehouden. Niet alleen kent de Nederlandse woonmarkt een zeer beperkt aantal woningtypologieën, ook de inrichting en betekenisgeving van de openbare ruimte is het product van eenzelfde beginsel: het bijzondere en individuele doen en laten wordt voortdurend benadeeld ten gunste van het normatieve en het algemene. Of, preciezer: de periode van de wederopbouw was niet alleen gericht op het noodzakelijk herstel van de economie, maar tevens op het streven naar sociale stabiliteit. De Nederlandse overheid heeft de openbare ruimte nooit anders opgevat dan als extensie van de woning. In haar wetgeving en regulering heeft zij er in belangrijke mate toe bijgedragen dat de opvoedkundige en ethische waarde van een op de arbeid en het gezin gerichte’ - samenleving tot uitgangspunt is gemaakt van ruimtelijk en economisch beleid. Dit heeft de vitaliteit van stad en samenleving, openbare ruimte en individu verregaand beïnvloed, en het vermogen tot sociaal-culturele ontwikkeling tot een minimum teruggebracht.
Tegenwoordig is bij het ontwerp en de inrichting van de publieke ruimte in Nederland van een anticipatie op de toegenomen individualisering en het te verwachten meervoudig gebruik nog weinig te merken. Van een publieke ruimte die geconcipieerd is op haar vermogen tot elasticiteit, absorptie, schizofrenie en vervorming, is geen sprake.
Nog steeds heersen hier de nazaten van de wederopbouw: iedereen denkt vanuit zijn eigen discipline en probeert van daaruit zijn stempel op de samenleving te drukken. Dat, denken wij, is een achterhaalde gedachte. Vertrekkend vanuit , de ‘reorganisatie van informatie’, de ‘reorganisatie van beeld’ en een brede expertise op het gebied van performance en tactiliteit, kan de beeldende kunst - als een programmatisch niet-gebonden discipline de bestaande programma’s oppompen van die partijen en disciplines die een significante rol spelen bij het ontwerp en de inrichting van de publieke ruimte. Van daaruit kan zij op een gelijkwaardig niveau met deze disciplines tot uitwisseling komen, met als welkome spin-off de herijking van beeldende kunst als een service-, kennis en ervaringsdiscipline.
301. STEPS (DAYLIGHT I TUNGSTEN) - een door ons gerealiseerd project voor de Schenkstrook in Den Haag - is een ontwerp-bijdrage van beeldende kunst, die ontwikkeld kon worden door reeds in een vroeg stadium te participeren in het planningsproces van de gebouwde omgeving. In dit project kreeg de beeldende kunst de gelegenheid om niet een object te zijn, maar om te functioneren als een dimensie van een stedelijke cultuur, en als een aanzet tot de ontginning van een nieuw publiek landschap.